بررسی شیوه‌های متداول ارزشیابی و ارتباط آن با رویکردهای یادگیری در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی کرمان

زمینه و هدف: در آموزش دانشگاهی دو رویکرد عمیق و سطحی وجود دارد. چنانچه ارزشیابی بر مبنای درک عمیق طراحی شده باشد، می‌تواند یادگیری عمیق را به دنبال داشته باشد. از این رو پژوهش حاضر، به منظور بررسی شیوه‌های متداول ارزشیابی و ارتباط آن با رویکردهای یادگیری در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1390 انجام شد. روش ‌ کار : این پژوهش یک مطالعه توصیفی تحلیلی بود که در آن از پرسش ‌ نامه ( R-SPQ-2F یا Revised study process questionnare 2 factor )، به همراه سؤالات مربوط به ویژگی‌های فردی و شیوه‌های متداول ارزشیابی دروس داخلی جراحی در پرستاری استفاده شد. نمونه پژوهش 198 دانشجوی پرستاری بود. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 18 و آمار توصیفی (توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و تحلیلی (آزمون‌های t و ANOVA ) و ضریب همبستگی Pearson مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها : بیشترین آزمون مورد استفاده در نوع کتبی چند گزینه و در نوع بالینی مشاهده مستقیم مهارت ‌ های عملی ( Directly observed procedural skills یا DOPS ) بود. رویکرد عمیق 006/5 ± 27/34 و رویکرد سطحی 52/5 ± 21/31 نمره را به خود اختصاص داد و رویکرد عمیق بیشتر بود. در ارتباط شیوه‌های ارزشیابی با رویکردهای یادگیری تفاوت معنی‌دار آماری مشاهده شد (05/0 < P ). بدین صورت که استفاده از آزمون‌های MCQ ( Multiple choice question ) و DOPS به تنهایی دارای رویکرد سطحی بود، در حالی که ترکیبی از آزمون‌ها و ارایه پروژه در آزمون‌های کتبی و DOPS به همراه پروژه عملی در آزمون‌های بالینی رویکرد عمیق یادگیری را به دنبال داشت. همچنین در سنین بالاتر، افراد مجرد و در مقطع ارشد رویکرد عمیق بیشتر بود (05/0 > P ). نتیجه‌گیری : استفاده از آزمون‌های MCQ و DOPS بدون توجه به نکاتی از قبیل بازاندیشی و حل مسأله رویکرد سطحی را به دنبال خواهد داشت. با توجه به ارتباط شیوه‌های ارزشیابی با رویکردهای یادگیری دانشجویان و از آن جا که شیوه‌های متداول در پژوهش حاضر دانشجویان را به سمت یادگیری سطحی هدایت می‌کند، استفاده از ارایه پروژه در دروس نظری و عملی جهت اتخاذ رویکرد عمیق، یادگیری پایدار و توانمندسازی دانشجویان جهت پذیرش مسؤولیت‌های حرفه‌ای در آینده پیشنهاد می‌شود.